Thursday, November 1, 2012

ေဟာလို၀င္းအိမ္မက္



ည..

ယေန႔ည..အိပ္ခ်ိန္မဟုတ္ပဲ..ေစာေစာအိပ္မိသည္..။အိပ္ခ်ိန္မဟုတ္ေသာ္လည္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္
သူ..ႏိႈးတ၀က္၊မႏိႈးတ၀က္အေျခအေနသို႔လြင့္ေျမာသြားသည္..။ထိုစဥ္သူ႔နားထဲၾကားေနက်အသံမဟုတ္သည့္
အသံသူၾကားရသည္။ေစာင္းသံ...ဟင့္အင္းမဟုတ္ဘူး..ဒံုမင္းသံလိုပါပဲ..။အို...ေနပါေစ..မ်က္ခြံေတြဖြင့္မရဘူး။
ထူးထူးျခားျခား အိပ္ေမြ႔ခ်ခံရသူကဲ့သို႔ သူအိပ္ခ်င္ေနသည္..။

နားထဲမွ အသံေပ်ာက္သြားသည္..။ႏွစ္သိမ့္စြာ သူတဖက္သို႔ေစာင္းအိပ္လိုက္သည္..။ထိုစဥ္...
ေျခသံတခုၾကားရသည္..။ေနာက္.....သူ႔အခန္းေရွ႕မွာရပ္သည္..။အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖင့္သူ..အလိုအေလ်ာက္..
နားစြင့္မိသည္..။
ေဒါက္..ေဒါက္..ေဒါက္..
တံခါးကို တစံုတေယာက္ ခပ္ေလးေလးလာေခါက္သည္..။သူစိတ္တခ်က္တိုသြားသည္..။ရင္ပတ္ေပၚက
ေစာင္ပါးကိုဖယ္ခ်ကာ အိပ္စံုမႈန္မြား စိတ္တိုစြာ တံခါးသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္..။


အျပင္မွအလင္းေရာင္ သူ႔အခန္းထဲ ျဖာ၀င္ေနသည္..။မ်က္ႏွာမျမင္ရပါ..။သူ႔အခန္းရွိရာလမ္းသြယ္ထဲ
ကားတစီးေကြ႔၀င္လာသည္။သူစိတ္ေစာစြာ တံခါးေခါက္သူ၏မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ..

ထိတ္လန္႔စြာသူေအာ္မိသည္..။သို႔ေသာ္အသံမထြက္ပါ....။ထိုသူ၏မ်က္ႏွာမွာ......
မ်က္ခံုး၊မ်က္လံုး..ႏႈတ္ခမ္း၊ႏွာေခါင္းမပါ။ခြ်န္ထက္သြားမ်ားစိုက္ထားသည့္
ပါးစပ္ျပဲျပဲ...က်ယ္က်ယ္တခုကသာ..မ်က္ႏွာတခုလံုးအား ေနရာယူထားသည္..။
ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္..။ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္..။



   XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX


ထိတ္လန္႔စြာ သူႏိႈးလာသည္..။တခါးေပါက္ကိုလွမ္းၾကည့္မိသည္..။ပိတ္ထားသည္..။
သူအိမ္မက္မက္ေနျပန္ျပီ...။စိတ္ညစ္စြာ..အိပ္ေဆးတလံုးပါးစပ္ထဲေကာက္ထဲ့ျပီး..
ေျခာက္ေသြ႕ေနသည့္  အာေခါင္ကိုေအးျမေစလိုက္သည္..။

နာရီတခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္..။ည ၁၂ေက်ာ္ ၁၅မိနစ္..။သူျပန္လွဲလိုက္သည္..။
အိပ္မေပ်ာ္ပါ..။ထိုစဥ္.....သူ႔နားထဲ အင္မတန္နားယဥ္ေသာ အသံတခု၀င္လာသည္..။
ေစာင္းသံ..ဟင့္အင္းမဟုတ္ဘူး...ဒံုမင္းသံ...ျဖစ္သည္..။ဒါ...သူ႔အိမ္မက္ထဲက..အသံပဲ..။
သူတုန္လႈပ္သြားသည္..။

အသက္တခ်က္ေအာင့္လိုက္သည္..။ထိုစဥ္မွာပင္..ေျခသံတခုသူၾကားရသည္...။
သူႏႈတ္ခမ္းကိုလွ်ာနဲ႔သပ္လိုက္သည္..။သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ား ကြဲအက္ေျခာက္ေသြ႔ေနတာ..
သူခံစားမိသည္..။ေျခသံနီးလာသည္.....သူ႔ ႏွလံုးခုန္သံသူျပန္ၾကားေနရသည္..။
ေျခသံ....သူ႔အခန္းေရွ႕၌ရပ္သြားသည္...။

ေဒါက္..ေဒါက္...ေဒါက္...

သူ...လက္ဖ်ားမ်ားေအးစက္သြားသည္..။အို...အိမ္မက္မွမဟုတ္ေတာ့တာ...။သူ႔မိတ္ေတြ..
တေယာက္ျဖစ္မည္..။သူ႔ကိုယ္သူအားေပးကာ...တံခါးကိုသြားဖြင့္သည္..။

အျပင္မွလေရာင္ သူ႔အခန္းထဲ ျဖာ၀င္ေနသည္..။မ်က္ႏွာမျမင္ရပါ..။သူ႔အခန္းရွိရာလမ္းသြယ္ထဲ
ကားတစီးေကြ႔၀င္လာသည္။သူစိတ္ေစာစြာ တံခါးေခါက္သူ၏မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ..

အားးးးးးးးးးးးးးးးးး
ထိတ္လန္႔စြာသူေအာ္မိသည္..။ထိုသူ၏မ်က္ႏွာမွာ......
မ်က္ခံုး၊မ်က္လံုး..ႏႈတ္ခမ္း၊ႏွာေခါင္းမပါ။ခြ်န္ထက္သြားမ်ားစိုက္ထားသည့္
ပါးစပ္ျပဲျပဲ...က်ယ္က်ယ္တခုကသာ..မ်က္ႏွာတခုလံုးအား ေနရာယူထားသည္..။
ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္..။ေအာ္ဂလီဆန္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္..။



XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

No comments: