ေရွးေခတ္ဟာစိတ္၀င္စားစရာ...လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာေနတတ္တဲ့ မိန္းမပ်ိဳနဲ႔တူတယ္..။
ေရွးေခတ္ကိုျပန္လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရတာကကိုယ္တိုင္ရိုက္ကူးတဲ့ အျဖဴအမဲရုပ္ရွင္ကို အပိုင္းလိုက္
တည္းျဖတ္ဆက္စပ္ရတာနဲ႔လဲတူပါတယ္။အေၾကာင္းအရာေတြဟာ ထူးဆန္းစြာဆက္စပ္ေနတတ္တယ္..။
တခုသိဖို႔ အားလံုးေနာက္လိုက္ရျပန္တယ္..။ဥပမာ..အေနာက္တုိင္း အဂြိရတ္ပညာရွင္ေတြအေၾကာင္း
ေနာက္လိုက္ရင္း...ဓါတုေဗဒပါလာတယ္..။ျဒပ္ေတြအေၾကာင္းေနာက္လိုက္ရင္
နကၡအသြားအလာကိုသိဖုိ႔လိုျ့ပန္တယ္။နကၡတၱပညာရွင္ေတြေနာက္လိုက္ရင္ ဂရိသမိုင္းဖက္
ေရာက္သြားသလို လူ႔ယဥ္ေက်းမႈအစျဖစ္တဲ့ဂရိနတ္သမိုင္းနဲ႔ အီဂ်စ္အင္ပိုင္ယာကိုလဲ လွမ္းေမွ်ာ္ေတြ႔ရပါတယ္..။
စိတ္၀င္စားသူေတြအတြက္ေတာ့မေမာတမ္းမပန္တမ္း ေလ့လာလို႔ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာထဲမွာ
သမိုင္းကိုတူးဆြရျခင္းကေတာ့ပထမတန္းပါပဲ..။(အေၾကာင္းအရာေတြက ဆက္စပ္ျပီးတျဖည္းျဖည္း
ရုပ္လံုးေပၚလာတာကိုကပန္းပုတခုရုပ္လံုးေပၚလာသလိုပါပဲ..)
ေရွးေခတ္က ပညာရွင္ေတြဟာ ထူးဆန္းတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ထိုက္သူေတြေဖာ္စားႏိုင္ဖုိ႔အတြက္
ေပပုရပိုဒ္၊သားေရလိပ္၊ရႊံ႔ေစးျပား၊ေက်ာက္စာ စတဲ့အမ်ိဳးမ်ိဳး ေသာပံုစံနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ရစ္ခဲ့ၾကတယ္..။
သို႔ေပမယ့္ မထိုက္တန္ေသာ၊မသာမာေသာသူမ်ားလက္ထဲေရာက္သြားခဲ့လို႔ရွိရင္ မေလ်ာ္တာေတြျဖစ္လာမွာ
ၾကိဳတင္ျမင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မလို႔ ၀ွက္စာေတြ၊နမိတ္ေတြနဲ႔ ေရးျပီးခ်န္ထားရစ္ၾကပါတယ္..။
ျမန္မာမွာရွိတဲ့ ေရွးေခတ္က်မ္းေတြထဲက အဂြိရတ္ပညာရပ္က်မ္းေတြဆိုရင္လဲပညာရွင္မ်ား
၀ွက္ျပီးခ်န္ခဲ့တဲ့စာမ်ားျဖစ္ပါတယ္..။အမ်ားစုဟာ လက္ေရးနဲ႔မွတ္တမ္းတင္ထားတာျဖစ္ျပီး
ဒီလိုစာမ်ိဳးကိုသိုးေဆာင္းစကားနဲ႔ Manuscript လို႔ေခၚပါတယ္..။
ဒီလို Manuscript ေတြကို ယခုေခတ္ပညာရွင္ေတြ ျပန္လည္အနက္ေဖာ္ျပီး အမ်ားသူငွာမွတ္သားဖုိ႔..
ဘာသာျပန္ေလ့ရွိၾကပါတယ္..။သို႔ေပမယ့္ ပညာရွင္ေတြဘယ္လိုမွ အနက္ျပန္လို႔မရတဲ့ Manuscript
က်မ္းတေစာင္ရွိပါတယ္..။ဒီ က်မ္းကို Voynich Manuscript လို႔လူသိမ်ားျပီး ယခုေလာေလာဆယ္
မေတာ့ ေယးလ္တကၠသိုလ္ ရဲ႕ ရွားပါးလက္ေရးမူုမ်ားထားရွိရာစာၾကည့္တိုက္မွာ သီးသန္႔ ထားရွိပါတယ္။
ဒီက်မ္းကိုေရးသားသူနဲ႔ ျပဳစုခဲ့ေသာအခ်ိန္ကာလအတိအက် မသိရေပမယ့္ ၁၉၁၂ႏွစ္ခုႏွစ္မွာ
လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သူ ၀ီလ္ဖရင့္ဒ္ ဗိြဳင္းနစ္ခ်္ ကိုစြဲျပီး ဗိြုင္းနစ္ခ်္က်မ္းလို႔ေခၚၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီက်မ္းမွာ စာမ်က္ႏွာ ၂၄၀ရွိျပီး သားေရျပားေပၚမွာမွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာ ၂၄၀လို႔ေျပာေပမယ့္
ၾကားထဲက စာမ်က္ႏွာတခ်ိဳ႔ဟာ ေပ်ာက္ဆံုးေနျပီး မူလ ေရးသားခ်ိန္မွာ စုစုေပါင္း ၂၇၂မ်က္ႏွာရွိမယ္လို႔
ခန္႔မွန္းၾကပါတယ္..။
ဒီက်မ္းကို အပိုင္း ၆ပိုင္းခြဲထားျပီး ေဆးေဖာ္စပ္ပံု၊နကၡတၱျဂိဳဟ္ခြင္မ်ား၊လူ႔ခႏၶာကိုယ္ခြဲစိတ္ပံု၊ၾကယ္တာရာမ်ားႏွင့္
သဘာ၀ဆက္စပ္ပံု၊ ဘယေဆးသစ္သီးသစ္ဖုသစ္ဥသစ္ျမစ္ႏွင့္ အသံုးျပဳပံု စတဲ့အခန္းက႑ေတြျဖစ္ပါတယ္..။
ပံုေတြနဲ႔ေဖာ္ျပထားတာမို႔လို႔သာ ဘာေတြကိုရည္ညႊန္းတယ္ဆိုတာသိရတာျဖစ္ျပီး ဒီက်မ္းထဲက တခ်ိဳ႕ ပံုေတြ
ဟာ ဘာကိုဆိုလိုတယ္ဆိုတာခုထိမသိရသလို ဘယေဆးက႑ မွာပါတဲ့ အခ်ိဳ႕ေသာသစ္ျမစ္သစ္ဥေတြဆိုရင္
ဘယ္ေဒသ၊ဘယ္အပင္မ်ိဳးစိတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ခြဲျခားမသိၾကရပါဘူး..။ဘယ္အပင္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္
ဘယ္ၾကယ္တာရာထြန္းခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုအက်ိဳးသက္ေရာက္တယ္စသျဖင့္ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္မို႔
မူလ က်မ္းျပဳသူပညာရွင္သည္ Alchemist လို႔ေခၚတဲ့ ေရွးသူေဟာင္းတဦးျဖစ္မယ္လို႔ မွန္းဆလို႔ရပါတယ္..။
ဒါဟာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနား(ခဲ့)တဲ့ Alchemist ေတြရဲ႕မ်ားစြာေသာ ေပပုရပိုဒ္ထဲက တခုေသာမူျဖစ္တယ္..။
ဒီ Alchemist ဆိုသူေတြကိုေတာ့ ျမန္မာအေခၚနဲ႔ဆိုရင္ အဂြိရတ္ပညာလိုက္စားသူ၊ဖိုထိုးျပီးထြက္ရပ္လမ္း
လိုက္သူေတြ ျဖစ္ပါမယ္..။အေရွ႔နဲ႔အေနာက္ဟန္ အနဲငယ္ကြဲလြဲတဲ့အတိုင္း အေရွ႔တိုင္းမွာေတာ့ ဒီပညာ
ရပ္က ၀ိဇၨာဆန္ျပီးလွ်ိဳ႕၀ွက္ပါတယ္။အေနာက္တိုင္းမွာေတာ့ တိတိက်က် ျဒပ္စင္ေတြ၊ေဆးစပ္ပစၥည္းေတြ
တိတိက်က်နဲ႔မို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဓါတုေဗဒဆိုျပီး ေခတ္သစ္ရဲ႕တခုေသာသိပံၸပညာရပ္အေနနဲ႔ ရပ္တည္
ႏိုင္တဲ့အထိ ေပါက္ေရာက္သြားပါတယ္..။
အမွန္ေတာ့ အျခခံသေဘာဟာအတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။ Base Metal လို႔ေခၚၾကတဲ့ သံ၊ေၾကး၊ျပဒါး..စတာေတြကို
Nobel Metal လို႔ေခၚတဲ့ ေရႊ၊ေငြ၊ပလက္တီနမ္ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲက်ိဳခ်က္ျခင္း၊Philosopher Stone လို႔ေခၚတဲ့
ဓါတ္လံုးျပဳလုပ္ျပီး သက္တမ္းဆြဲဆန္႔ျခင္း၊မေသေဆးရွာျခင္းစတာေတြကေတာ့ တူုညီပါတယ္။ဒီပညာရပ္ဟာအနက္ေရာင္ညီေနာင္မ်ား (Black Brothers)လို႔လူသိမ်ားတဲ့ ဖရီးေမဆင္ ေတြရဲ႕ လွ်ိဳ႔၀ွက္ပညာရပ္ထဲမွာ
တခုအပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္..။
မီးနတ္ပရိုမီးသီးယပ္စ္
အေနာက္တိုင္း အဂြိရတ္ပညာဟာ အီဂ်စ္ဟယ္လင္နစ္ေခတ္မွာ အလက္ဇျႏၵီးယားကိုွဗဟိုျပဳျပီးထြန္းကားခဲ့တယ္..။
ဒ႑ာရီမွာေတာ့ ဟာမီးစ္လို႔ေခၚတဲ့ မီးနတ္က မီးကိုလူသားေတြအတြက္လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္..။ဒါကိုစြဲျပီး
မီးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဂြိရတ္ပညာမွာ သူ႔ကိုထိပ္တင္တယ္..။ ေနာက္ထပ္အေရးပါတဲ့ နတ္ဖုရားေတြက...
အီဂ်စ္ေတြရဲ႕နတ္ဖုရားေတြျဖစ္တဲ့ ေနနတ္ဖုရား 'ရာ'၊ေနာက္ အိုဆီးရီးစ္နတ္ဖုရားရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္
အိုင္းဆစ္နတ္ဖုရားမ စတာေတြျဖစ္တယ္..။
အိုင္းဆစ္နတ္ဖုရားမ
ပထ၀ီအေနအထားအရ အလက္ဇျႏၵီးယားဟာ ဥေရာပနဲ႔ အာေရးဗီးယားကိုဆက္သြယ္ရာ တံခါးျဖစ္တယ္..။ဒီေတာ့
ေႏွာင္းေခတ္ပိုင္းမွာအာေရးဗီးယန္း အဂြိရတ္ပညာရွင္ေတြကို အေနာက္တိုင္း အဂြိရတ္ပညာမွာအခန္းတက႑
အေနနဲ႔ျမင္ေတြ႕ရတယ္။ထင္ရွားတဲ့ ပညာသည္တဦးက Jābir ibn Hayyān (Geber)လို႔လူသိမ်ားတဲ့
ဘိုင္ဇန္တိုင္းအင္ပါယာေခတ္က အစၥလာမ္မစ္ပညာရွင္ျဖစ္ျပီး သူဟာ ေနာက္ပိုင္း ဓါတုပညာရွင္ေတြျဖစ္တဲ့
လဗိြဳင္ဆီးယာ၊ေရာဘတ္ဗိြဳင္း၊ဂ်ိဳးဇက္ေဂလူးဇတ္စ္တုိ႔အတြက္အေျခခံက်တဲ့ နည္းနာေတြကို စနစ္တက်ဓါတ္ခြဲခန္းနဲ႔
စမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။(လက္စသတ္ေတာ့ ေခါင္းပူခဲ့ရတဲ့ ဒသမတန္း ဓါတုေဗဒဖတ္စာထဲက
Boyle's law၊ Charle's Law,Gay-Lussac's law .. ဆိုတာေတြက သင္းတို႔လက္ခ်က္ေပပဲကိုး :D )
Jābir ibn Hayyān
ေရွးအဂြိရတ္ပညာရွင္ေတြ တညီတညြတ္ထဲ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ ရွာေဖြခဲ့ၾကတာက တစ္ခုပဲရွိပါတယ္..။
Philosopher's stone လို႔ေခၚတဲ့ ဓါတ္လံုးျဖစ္တယ္..။ဒီအေၾကာင္းကို အိႏၵိယက ေရွး Manuscript တခု
ျဖစ္တဲ့ ၄၀၀ BC ခန္႔က ဗိသွ်ႏူးဂုပ္တား ရဲ႕ အာထာသွ်တၲရက်မ္းမွာ ေရႊျဖစ္ဓါတ္လံုးအေၾကာင္းေဖာ္ျပထားတယ္။
ေနာက္က်မ္းတခု ရာဆရတ္နကရာ မွာေတာ့ ျပဒါး(မာက်ဳရီ)ကေန ေရႊေျပာင္းတဲ့နည္းေရးထားပါသတဲ့..။
(ဂရိစစ္ဘုရင္မဟာအလက္ဇႏၵား 325BC မွာအိႏၵိယကိုသိမ္းပိုက္ေတာ့ ဒီက်မ္းေတြဟာ အေနာက္ကိုပါသြားတယ္။
မဟာအလက္ဇႏၵားဟာ သူသိမ္းပိုက္ခဲ့သမွ် ကမၻာအရပ္ရပ္က အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြကို သူ႔မင္းေနျပည္ျပန္ပို႔
ေလ့ရွိျပီး က်မ္းေတြ၊ပညာရပ္ေတြ၊ထူးဆန္းပစၥည္းေတြကိုေတာ့ သူ႔ဆရာအရစၥတိုတယ္ေလ့လာႏိုင္ဖုိ႔ပို႔တယ္
လို႔ဆုိပါတယ္..။)
တရုပ္မွတ္တမ္းမွာေတာ့ ပညာရပ္အေနနဲ႔တိတိက်က်မွတ္တမ္းမရွိေသာ္ျငား အေတြးအေခၚအေနနဲ႔ေတာ့
မွတ္တမ္းျပဳထားပါတယ္..။ထင္ရွားတဲ့ ေတြးေခၚမႈက ယင္-ယန္ တံဆိပ္ဟာ သိသာျမင္သာတဲ့ ဓါတ္လံုး
သေဘာတရားျဖစ္ျပီး တရုပ္ေတြေတြ႔ရွိခဲ့တဲ့ ဓါတ္ခြဲမႈအေနနဲ႔ကေတာ့ ယမ္း ကိုေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။
တရုပ္ အဂြိရတ္ပညာရွင္ေတြဟာ ေတြးေခၚမႈဖက္မွာသာအားသန္ခဲ့ျပီး အပူ၊အေအး..အလင္း၊အေမွာင္
ေန႔နဲ႔ည စတဲ့ဆန္႔က်က္ဘက္ေပၚအေျခခံတဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ အယူအဆေတြကို...
Moxibustion(အပ္စိုက္ပညာ)Acupuncture(အေၾကာကိုင္ပညာ)နဲ႔ တိုင္က်ိခြ်မ္၊ကြန္ဖူးစတဲ့
ကိုယ္ခံပညာေတြမွာ သေဘာတရားကို ထည့္သြင္းခဲ့ပါတယ္..။
ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၀၁ခုႏွစ္မွာ ဖရက္ဒရစ္ေဆာ့္ဒီကေန အားနက္စ္ရူးသားဖို႔ဒ္နဲအတူျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သိုရီယမ္ကေန ေရဒီယမ္
ေျပာင္းခဲ့တာကိုအၾကာင္းျပဳျပီး ဓါတုေဗဒ အဂြိရတ္ပညာကေန ေခတ္သစ္ ႏ်ဴကလိယ သိပၸံပညာအေျခအေနကို
ေရာက္ရွိလာပါေတာ့တယ္..။(သူတို႔ေလ့လာမႈေၾကာင့္ အားနက္စ္ရူးသားဖို႔ဒ္က၁၉၀၈ခုႏွစ္၊ဖရက္ဒရစ္ေဆာ့္ဒီက
၁၉၂၁ခုႏွစ္မွာ ဓါတုေဗဒဆိုင္ရာႏိုဗယ္ဆု အသီးသီးရရွိခဲ့ၾကပါတယ္..။ႏိုဗယ္ဆုဆိုတာ ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး
လွည့္ကြက္ေတြပါလာတယ္၊အရင္ကေလာက္ တန္ဖိုးမရွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သိရမွာက
ဒီဆုကို..သာမန္လူေတြရတာေတာ့မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပါပဲ..။)
(Au=Gold,Hg=Mercury)
သူတို႔ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ စမ္းသပ္မႈကိုအက်ဥ္းခ်ဳပ္မွတ္လြယ္ေအာင္ အိုင္ဆိုတုပ္ဇယားကိုၾကည့္မယ္ဆို မီးအပူေပးလိုက္ရင္
ဘယ္ေရာက္မွန္းမသိ ေပ်ာက္သြားတတ္ေသာ ျပဒါး (တစ္နည္းအားျဖင့္)အဂၢိရတ္ အေခၚ နဂါး ရဲ႕
အိုင္ဆိုတုပ္နံပတ္က၈၀ျဖစ္ျပီး ေရႊရဲ႕ အိုင္ဆိုတုပ္က ၇၉ျဖစ္တယ္..။ဆိုေတာ့ ႏ်ဴကလိယမ်ားခြဲစိတ္ျခင္း
ေပါင္းစပ္ျခင္းလုပ္လိုက္ရင္..(ျပဒါးရဲ႕ အိုင္ဆိုတုပ္နံပတ္တလံုးေလ်ာ့လိုက္ရင္ ေရႊရဲ႕အိုင္ဆိုတုပ္နံပတ္ျဖစ္လာသကိုးဗ်)
ေရႊျဖစ္လာပါေလေရာ။
ဒါေပမယ့္ ျပသနာတခုရွိတာက ဒီဓါတ္ခြဲခန္းသတၳဳေတြရဲ႕သက္တမ္းက တကယ့္သတၳဳရဲ႕ သက္တမ္းေတြေလာက္
မရွည္တာျဖစ္တယ္။(ႏ်ဴကလိယရူပေဗဒမွာ အရာ၀တၳဳတခုရဲ႕ သက္တမ္းကိုတြက္ရင္ Half Life နဲ႔တြက္ၾကတယ္။
ဥပမာ လူတေယာက္ရဲ႕သက္တမ္း ၈၀ ဆိုရင္ Half life နဲ႔ဆိုရင္ ၄၀ေပါ့..။)ေခတ္သစ္ရူပေဗဒမွာေတာ့ ေရႊျဖစ္ေအာင္
ျပဒါးထက္ ခဲ(Pb-Lead) ကိုသံုးၾကတယ္။ခဲရဲ႕ တ၀က္သက္တမ္းသည္ ႏွစ္ေပါင္း 1.4 x 10^17ႏွစ္..ျဖစ္တယ္..။
(၁.၄ ေနာက္မွာ သုည ၁၇လံုး)..။ခဲကေနျပန္ေျပာင္းလိုက္ေသာေရႊသည္ Half life ၂.၇ရက္ပဲရွိပါတယ္..။
၁၉၂၄-မတ္လမွာတိုက်ိဳတကၠသိုလ္က ပါေမကၡဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာကေန ျပဒါးမွ ေရႊျဖစ္ေအာင္စမ္းသပ္
ေအာင္ျမင္ျပီး၁၉၂၅-ခုႏွစ္ ေမလမွာျပဳလုပ္ပံုကို ေၾကညာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ လုပ္ပံုက
တန္စတင္ နဲ႔ ျပဒါးကိုေရနံဆီစိမ္ထားေသာလွ်ပ္ကူး နည္းတဲ့ အလႊာေအာက္မွာ ထားျပီးလွ်ပ္စစ္ ဗို႔အား
15 x 104 volts/cm နဲ႔၄-နာရီၾကာ ေပးတယ္။ေနာက္ေတာ့ ကာဗြန္၊ နဲ႔ ျပဒါး လက္က်န္ေတြအၾကားမွာ
ေရႊ (Au) ကို ေတြ႕႐ိွရတယ္။ရလာတဲ့ အမဲေရာင္ ျဒဗ္ပစၥည္း ကို ေလဟာျပြန္ထဲမွာ သန္႔စင္၊ ေအာက္စီဂ်င္နဲ႔
မီး႐ိွဳ႕ပစ္ၿပီးေနာက္ဟိုက္ၿဒိဳကလိုရစ္အက္စစ္နဲ႔ခၽြတ္လိုက္ေသာ အခါ မေတာ့ ေရႊကို အလႊာဖတ္ေလးမ်ား
အေနျဖင့္ေတြ႕ျမင္ ရပါေတာ့တယ္။
ပါေမကၡဟန္တာ႐ို နာဂါအိုကာ
နာဂါအိုကာ စမ္းသပ္ခ်က္အရ iron electrodesၾကားကေန ျပဒါး အစက္ေလးေတြကို ျဖတ္သန္းေစတဲ့အခါ
ေငြ silver နဲ႔ တျခား ျဒပ္စင္မ်ားကို ေတြ႕ရေသးသည္ ဆိုတယ္။ ဆက္လက္ျပီး မာၾကဴရီ မီးေရာင္ေအာက္မွာ
နာရီ ၂၀၀၊ဗို႔အား ၂၂၆ မွာ ထားလိုက္ေသာ အခါမေတာ့ ေရႊ တစ္မီလီ ဂရမ္ ႏွင့္ ပလက္တီနာမ္ တို႔ကို ေတြ႕ရတယ္။
ထိုနည္းသံုးျပီးဂ်ာမဏီ ႏိုင္ငံ Berlin Technical High School က Photochemical Department မွ ပါေမာကၡ
အေဒါ့ဖ္ မီးသီး (ၾကံၾကံဖန္ဖန္.. :D ) ကလည္း စမ္းသပ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ဒီလိုေအာင္ျမင္တဲ့စမ္းသပ္ခ်က္
ျပဳလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ (ဖိုထိုးလို႔ရလာတဲ့ေရႊကတက်ပ္၊မီးေသြးဖုိးက တဆယ္ဆိုသလိုေနမေပါ့ :D )
ရလာတဲ့ေရႊထက္ျပဳလုပ္စရိတ္ကပိုမ်ားလို႔ရပ္တန္႔သြားပါတယ္။
ေရွးအဂြိရတ္ပညာရပ္ကေန ေခတ္သစ္ႏ်ဴကလိယရူပေဗဒ အထိတဆင့္ျခင္းလွမ္းခဲ့တာေတြ ၾကည့္ရင္း
ျမန္မာျပည္က အဂၢိရတ္ပညာပညာေတြသာ စနစ္တက် မွတ္တမ္းမွတ္ရာနဲ႔ ရွိေနရင္ တမ်ိဳးတမည္ေျပာင္းလြဲ
ထူးျခားမလားလို႔လဲတခါတရံအေတြးကြန္႔မိတယ္..။
ျမန္မာျပည္မက်ေတာ့ ေရွးတံုးကပုဂံမွာ ရွင္မထီး ဆိုတဲ့ အဂၢိရတ္သမား တေယာက္ ရွိတယ္။ရွင္မထီးရဲ႕ အဂၢိရတ္
ဖိုထိုးျခင္း ကိစၥမွာမီးေသြးဘိုး လံုဘိုး ေဆးဘိုးနဲ့ အျခား ကုန္က် စားရိတ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ပုဂံ တျပည္လံုး မြဲျပာ
က်သြား တယ္တဲ့..။ပုဂံျပည္ သား ေတြ ကလည္း ရွင္ဘုရင္ ကိုယ္တိုင္ပါမစ္ ေပးထားေတာ့ ပထမ ရွင္မထီးကို
မကိုင္တြယ္ရဲ ဘူးေပါ့..(ခုေခတ္ခရုနီေတြကနဲနဲေတာ္ေသး :P )။ေနာက္ဆံုးျပည္သူေတြစိတ္တိုျပီး လမ္းေပၚထြက္
ဆႏၵျုပၾကေရာ..။(မီးေပးပါ၊ျမစ္ဆံုဆည္ရပ္တန္႔ပါ၊ျပည္တြင္းစစ္ခ်က္ျခင္းရပ္..ဆိုတာေတြလိုေနမေပါ့...)
ရွင္ ဘုရင္ ကလည္း ပုဂံျပည္သားေတြရဲ႔ ေဒါသ သူ့ ဘက္လွည္႔ မလာခင္ ရွင္မထီးရဲ႔ မ်က္လံုးႏွစ္ဘက္ကို
ေဖါက္ပစ္လိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒီ ေတာ့ ရွင္မထီးလည္း စိတ္ဆိုးျပီး သူ့ ဓါတ္လံုးကို ေရအိမ္သာထဲ၀ဲလိုက္တယ္ဆိုပဲ။
အဲဒီ အခါမွ ဓါတ္ျပဳမွန္ျပီး ထြက္ရပ္ေပါက္ သြားတယ္တဲ႔ (ၾကံၾကံဖန္ဖန္..)အဲဒါနဲ႔ထြက္ရပ္ ေပါက္ေပါက္ျခင္း
ပုဂံေစ်းထဲက မေရာင္းရလို့ က်န္ေန ခဲ့တဲ့နြားမ်က္လံုး တဘက္နဲ့ ဆိတ္မ်က္လံုး တဘက္ကိုရွင္မထီးရဲ႔ ကန္းေနတဲ့
မ်က္ လံုး မွာ အစား ထိုး လိုက္ ရတယ္တဲ့။မ်က္လံုး နွစ္ဘက္ အလင္းရေတာ့ သူ့ ရဲ့ ထြက္ရပ္ပါက္ အတတ္ပညာနဲ့
ပုဂံျပည္ႀကီးေပၚ ေရႊမိုး ေငြမိုးရြာ ခ် လိုက္တယ္တဲ့။(happy ending ေပါ့..)
ခုေခတ္ေတာ့ ဖိုထိုးတဲ့သူေတြသိပ္မရွိေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။အရင္ကေတာ့ အဂြိရတ္ပညာလိုက္စားတဲ့သူေတြထဲမွာ
ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကေတာ့ ဖိုထိုး၀ါသနာၾကီးသူလို႔နာမည္ေက်ာ္ပါတယ္။
